Daha önce hiç mektup yazdın mı ki son olsun diyorsun.Senin hiçbir zaman bilmediğin sana yazılı o kadar çok mektup var ki bende...Bazılarında kızıyorum sana,bazılarında seni sevdiğimi haykırıyorum delice..Ama hepsinde değişmeyen tek şey sana olan sevgim.İşte o ne eksiliyor, ne de artıyor.
Bitti!..O gündü senden gidişim.Gitmeye çalışıp,gidemeyişim...İşte o gün anladım ki ne olursa olsun çok derin bir iz bırakmışsın bende.Kolay kolay doldurulamayacak bir boşluk ve artık kolay kolay da sevemeyecek bir kalp...
Biliyordum!Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.Ne sen tekrar benim olacaktın,ne de ben tekrar senin...Ne sen gidebilecektin benden,ne de ben senden...Biliyorum,bu kadar kolay silemessin sen de.Ne silebilirsin,ne sevebilirsin.Öyle bir andır ki,ne yapacağını bilemezsin.O an sadece "o" vardır içinde,sadece "o"...Yalnız onu istersin,sadece onu beklersin.Acını yalnız o dindirebilecektir.Ama zaten içini acıtan da o değil mi?İşte böyle bir şeydin sen.Yaşamak istediğim , yaşadığımı sandığım ve doyamadan elimden kayıp giden "sen"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder