Inanmıştım , herkesten farklı olduğuna.
Inanmıştım , beni gerçekten sevdiğine...
Hayatın beni kandırdığı yanılsamalardan biriymisin sadece. Nerden bilebilirdim senin sevginin de bir yalan olduğunu. Bilsem bağlanır mıydım sana körü körüne.
Bir anda sevmiştim , unutmam uzun sürmez demiştim. Ama kalbimdeki o büyük yarayı kapatmayı başarmışın. Meğer benim yalan sandığım o sevgi , kapanmaz dediğim yarayı kapatacak kadar büyük ve güçlüymüş.
Ama vazgeçmesi de kolaymış senin için. Tanımıyordum ki seni. Tanıdığım gün aşık olmuştum sana. Hiç tanımadan oturtmustum seni kalbimin baş köşesine. Ilk günden çarptırmıştın kalbimi , yerinden çıkacak gibi.
Bir hafta... Sadece bir hafta sürmüştü. Aslında daha uzun süreceğini sanmıştım. Hep 'SEN'liydi hayallerim. Ama sadece sanmıştım işte..
Aldandım yine. Bağlandım bir çift sözüne. Çünkü farklı olduğunu düşünmüştüm. Aslında farklıydın da... Bu kadar kısa sürede , bu kadar kalıcı olamamıştı hiç kimse.
Çok seven birinin aniden sevgisinin bitebileceğini öğrettin bana. Seven unutmaz derdim. Ama sen beni istemedin bile tekrar. Demek ki bir anda sevince , unutulabiliyormuş bir anda. Peki o zaman ben neden unutamadım ? Unuttuğumu sandım ama sadece oyalamışım kalbimi. Onlar geçici hevesmiş. Ve geçtiklerinde , kalıcı , asıl olan 'SEN' kaldın bende. Hasretinle , sessizliğinle , sensizliğinle... Herkes geçti , sen geçmedin. Herkes gitti , sen gidemedin.
Saplantı gibiydin. Ya da kalbime söz geçiremediğimdendi tüm olanlar. Benden o kadar bağımsız hareket ediyordu ki... Ilk defa işe yaramıştı bu asiliği. Ama bu sefer de sen yoksun..
Hiç kimsem yokken
Bir tek sen vardın
Şimdi herşeyim var
Ama sen yoksun yanımda
Ve hep eksik bir yanım.
Dertsiz insan olmaz. En güzel derdimsin sen. Hem yarabandım hem yaram misali. Bir de yarabandım olarak gelsen , Yine benim olsan. Belki bunlar sadece ümit olarak kalacak. Ama seni ümit etmek bile güzel. Ben aslında sadece ;
SENI ÖZLEDIM . . ! ♥
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder